در چند سال گذشته به خصوص یکسال اخیر شاهد موج گسترده بازداشت خبرنگاران بودیم.
در برخی موارد حتی شده است که اعضای تحریریه ی یک روزنامه را یکجا با هم
بازداشت کنند و هنوز هم تمام اعضای آن روزنامه در بند هستند.
هفدهم مرداد ماه روز خبرنگار است ، خبرنگارانی که نه در دفتر روزنامه یا
خبرگزاری یا حتی پشت میز کامپیوتر خود می نویسند بلکه خبرنگارانی که در
بند هستند ، زندانی شدند که دیگر از ظلم در جامعه نگویند اما از ظلم در
زندان ها میگویند.
احساس ضعف حاکمیت از این خبرنگاران یا چه بهتر بگویم خشم از آنان است که
باعث میشود در دادگاه ها وزندان ها به آنان حمله فیزیکی کنند.
از گذشته تا امروز خبرنگاران فشارهای زیادی را تحمل کردند اما استقامت بی
نظیری از خود نشان دادند و هیچگاه در برابر ظلمها سر فرو
نیاوردند.خبرنگارانی که یا اعدام شده اند یا در بند اند و یا از کشور
فرار کردند.
در این روزها بیش از 100 روزنامه نگار و وبلاگ نویس در زندان های حکومت
هستند و حتی اگر کسی وکالت آنها را برعهده بگیرد نیز زندانی میشود.چگونه
است که با این اوصاف حکومت باز تبلیغات گسترده برای روزخبرنگار میکند و
از نویسندگان روزنامه های کیهان و جوان قدردانی میشود اما عیسی سحر خیز
باید در سلولش مورد ضرب شتم قرار بگیرد. این فاجعه ای است که نه تنها در
ایران بلکه در کشورهای دیگر مانند چین و ونزوئلا رخ میدهد.
روزنامه نگارانی که یکسال هست دربندند و به خانواده های خود میگویند اسمی
از مانبرید چون مورد غضب ماموران قرار میگیریم. روزنامه نگاری را میشناسم
که یکسال است به او قول آزادی دادند به شرط اینکه نامش در برنامه های
ماهواره ای یا اینترنت نیاید اما با اینکه خانواده ایشان این موضوع که او
زندانی است را فقط به نزدیکان گفتند و اسمی از او برده نشده است اما
هنوز در زندان است.
این روزها قلم جای تفنگ را گرفته است و کسانی که مانند ما در بیرون از
زندان هستند باید این سلاح را بدست گرفته بنویسند و بگویند، از رنج ها و
ظلم ها
منظور از قلم صرفا نگارش نیست بلگه آگاه سازی است. و به منظور ادامه راه
این عزیزان و آگاه سازی از ستم های در جامعه از خانواده های این عزیزان
که گمنام باقی مانده اند میخواهم که نام عزیزانشان را بگویند تا ایران و
جهان از ظلمی که به آنان میشود مطلع گردند و این حمایت جهانی به نفع آن
عزیزان در بند نیز هست.
و در آخر روز خبرنگار را به تمام خبرنگاران در بند در ایران و جهان تبریک
گفته و آرزوی آزادی را برای آنان و تمام مردم جهان دارم.
در برخی موارد حتی شده است که اعضای تحریریه ی یک روزنامه را یکجا با هم
بازداشت کنند و هنوز هم تمام اعضای آن روزنامه در بند هستند.
هفدهم مرداد ماه روز خبرنگار است ، خبرنگارانی که نه در دفتر روزنامه یا
خبرگزاری یا حتی پشت میز کامپیوتر خود می نویسند بلکه خبرنگارانی که در
بند هستند ، زندانی شدند که دیگر از ظلم در جامعه نگویند اما از ظلم در
زندان ها میگویند.
احساس ضعف حاکمیت از این خبرنگاران یا چه بهتر بگویم خشم از آنان است که
باعث میشود در دادگاه ها وزندان ها به آنان حمله فیزیکی کنند.
از گذشته تا امروز خبرنگاران فشارهای زیادی را تحمل کردند اما استقامت بی
نظیری از خود نشان دادند و هیچگاه در برابر ظلمها سر فرو
نیاوردند.خبرنگارانی که یا اعدام شده اند یا در بند اند و یا از کشور
فرار کردند.
در این روزها بیش از 100 روزنامه نگار و وبلاگ نویس در زندان های حکومت
هستند و حتی اگر کسی وکالت آنها را برعهده بگیرد نیز زندانی میشود.چگونه
است که با این اوصاف حکومت باز تبلیغات گسترده برای روزخبرنگار میکند و
از نویسندگان روزنامه های کیهان و جوان قدردانی میشود اما عیسی سحر خیز
باید در سلولش مورد ضرب شتم قرار بگیرد. این فاجعه ای است که نه تنها در
ایران بلکه در کشورهای دیگر مانند چین و ونزوئلا رخ میدهد.
روزنامه نگارانی که یکسال هست دربندند و به خانواده های خود میگویند اسمی
از مانبرید چون مورد غضب ماموران قرار میگیریم. روزنامه نگاری را میشناسم
که یکسال است به او قول آزادی دادند به شرط اینکه نامش در برنامه های
ماهواره ای یا اینترنت نیاید اما با اینکه خانواده ایشان این موضوع که او
زندانی است را فقط به نزدیکان گفتند و اسمی از او برده نشده است اما
هنوز در زندان است.
گرگها خوب بدانند در این ایل غریب
گر پدر مرد تفنگ پدری هست هنوز
گرچه مردان قبیله همگی کشته شدند
توی گهواره ای چوبی پسری هست هنوز
این روزها قلم جای تفنگ را گرفته است و کسانی که مانند ما در بیرون از
زندان هستند باید این سلاح را بدست گرفته بنویسند و بگویند، از رنج ها و
ظلم ها
منظور از قلم صرفا نگارش نیست بلگه آگاه سازی است. و به منظور ادامه راه
این عزیزان و آگاه سازی از ستم های در جامعه از خانواده های این عزیزان
که گمنام باقی مانده اند میخواهم که نام عزیزانشان را بگویند تا ایران و
جهان از ظلمی که به آنان میشود مطلع گردند و این حمایت جهانی به نفع آن
عزیزان در بند نیز هست.
و در آخر روز خبرنگار را به تمام خبرنگاران در بند در ایران و جهان تبریک
گفته و آرزوی آزادی را برای آنان و تمام مردم جهان دارم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر