۱۳۸۹ فروردین ۲۰, جمعه

آیا...؟

خیلی ها دارند حسرت قرقیزستان رو میخورند و میخوان 11 و 12 اردیبهشت کار حکومت یکسره کنند.این حرف رو قبل از هر تظاهراتی میزنیم ولی
آیا حاضریم که با شنیدن صدای گلوله فرار نکنیم؟
آیا حاضریم بدون ترس از مرگ در مقابل نیروهای سرکوب بایستیم؟
آیا حاضریم بمیریم و خانوادمون داغدار بشن تا بقیه به آزادی برسند؟
آیا حاضریم در خیابان ها هر چقدر که شد بایستیم؟
آیا با احتمال اینکه ممکن است تظاهرات ما به جایی نرسد و به خاطر شرکت در اعتصابات محروم از اشتغال و تحصیل و ... بشیم باز هم در تظاهرات حضور یابیم؟
آیا بدون ترس میتونیم حمله کنیم صدا و سیما و مراکز مهم قدرت رو بگیریم؟
آیا اصلا این چیزها تو مرام جنبش ما هست یا نه؟
آیا دموکراسی را میخواهیم یا صرفا عوض شدن رژِیم رو؟
آیا فقط تز میدیم یا شرکت هم میکنیم؟
و سوال های دیگر....

جوابات رو مقایسه کن. اگه واقعا مرد میدون هستی (مرد = زن) پاشو اگه نه شور بیخودی نده تا یه سری دیگه رو هم نا امید نکنی
Balatarin :: Donbaleh :: Mohandes :: Cloob :: Oyax :: Delicious :: Stumbleupon :: Friendfeed :: Twitter :: Facebook :: GBuzz :: Greader :: Addthis to other ::

۱ نظر:

  1. مثل اینه که در قرقیزستان ارتش در سرکووب اصلا" دخالت نکرد و فقط پلیس وارد عمل شد که این خیلی نکته اساسی هست.اگه در ایران هم سپاه دخالت نکنه درست میشه همون تظاهراتهای میلیونی که در خرداد داشتید. ولی در ایران دستور تیر دارن ولی در قرقیزستان ارتش بنفع رئیس جمهور سابق وارد صحنه نشد بلکه ساکت موند.درست مثل زمان شاه که ارتش مداخله نکرد

    پاسخحذف